“Precies de helft van mijn leven, zo lang heb ik nu een nierziekte. Op mijn 21e kreeg ik mijn eerste donornier, maar helaas heb ik daar niet heel lang plezier van kunnen hebben. Daarna heb ik veel zware jaren gehad. Het is bijna niet uit te leggen wat je dan doormaakt. Het leven stelde niet veel voor. Constant helse pijnen, niet de vader kunnen zijn die je wilt zijn en vier nachten per week in het ziekenhuis voor dialyse. Het is dat ik een gezin heb met een lieve vrouw en twee prachtige kinderen, maar anders…”

Mijn leven terug
“En toen ineens dat telefoontje in juli 2018. Een dag die ik nooit meer vergeet. Mijn vrouw haalde onze zoon halsoverkop uit het zwembad. We moesten met piepende banden richting het ziekenhuis. Die dag kreeg ik mijn leven terug, want er lag een nieuwe nier voor me klaar. Na de operatie voelde ik me bevrijd – van een machine die mij in leven hield. Toch is er met een nierziekte helaas nooit sprake van een happy ending. De toekomst blijft onzeker. Er komt een moment waarop de donornier me in de steek zal laten. Wanneer dat is? Dat weet niemand.”