Raymond komt van ver. Een jaar of tien geleden zat hij zelfs een tijdje in de bak. Die narigheid ligt gelukkig achter hem. Midden in de coronatijd kwam hij in een andere moeilijke situatie: na een scheiding belandde hij op straat.

Daklozen! Dat zijn toch allemaal drank- of drugsverslaafden? “Echt niet”, reageert Raymond ad rem. “Dat stereotiepe beeld klopt vaak niet. Kijk maar naar mij. Ik werd een zogenoemde economische dakloze, nadat alles in mijn leven door een scheiding was gaan wankelen. Mijn ex mocht in ons huis blijven wonen en ik moest het zelf maar uitzoeken. Zo belandde ik – vlak voor kerst – in een park met talloze andere daklozen. Nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.”

Dankbaar
We ontmoeten Raymond in z’n kluskeren in de Haagse wijk Moerwijk. Samen met vrijwilligers van de Moerwijk Coöperatie knapt hij een pandje op. Als het klaar is, kan de buurt hier eigen sociale initiatieven ontplooien. Raymonds vriend Neo is er ook. “Zonder hem leefde ik misschien nog steeds op straat.” Neo is de kartrekker van de coöperatie en bood Raymond een slaapplek. “Ik ben hem enorm dankbaar, want zo kon ik langzaam de draad weer oppakken. Inmiddels beheer ik DaMoer, onze pluktuin en rustplek hier in de wijk.”

Armoede
Raymond kiest ervoor om het negatieve niet meer de boventoon te laten voeren. Ook is hij ervan overtuigd dat je als mens niet zonder anderen kunt. “Helaas worden we opgeleid als individuen, maar als er geen mensen om je heen staan als je omvalt, stort je hele wereld in. Een mens kan niet zonder anderen. Daar zou een schoolvak aan gewijd moeten worden, want we weten niet meer hoe dat werkt. Ik vind dat een enorme armoede.”