Weinig mensen lijken zich druk te maken om de verdreven Rohingya. James doet dat wel en neemt ons in Bangladesh mee naar het grootste vluchtelingenkamp ter wereld. Hier wachten al jaren honderdduizenden Rohingya op een thuis. De situatie is uitzichtloos en dat moet de wereld weten!

Vanaf een heuvel kijken we uit op de golfplaten dakjes van ontelbare hutjes. Eén grote lappendeken van woningen, winkeltjes, moskeeën, gebouwtjes van ngo’s, waterputten, moestuintjes, hobbelige weggetjes en nog meer woningen. In de zomer van 2017 ontstaat hier een gigantisch vluchtelingenkamp nadat het leger van Myanmar de stateloze Rohingya opjaagt en verdrijft. Vele onschuldige mensen komen om het leven.

James, de vrijgezelle ‘response manager’ van hulporganisatie Tearfund, belt voortdurend, tikt onderweg mailtjes op zijn laptop en lacht veel. Zijn vrolijke verschijning lijkt haaks te staan op de sombere analyse van deze complexe crisis. “Ik zie op de korte termijn geen oplossing voor de Rohingya. Ik ben bang dat dit beeld nog vele jaren zo zal blijven. Een deel van de Rohingya verdwijnt anoniem in de Bengaalse samenleving. Maar het gros vestigt zich hier permanent, verwacht ik. Dat lijkt misschien een gek idee voor een tijdelijk kamp, maar kijk hoe snel de afgelopen twee jaar zijn gegaan zonder dat er zicht is gekomen op een goede oplossing. Wie zegt dat dit niet nog jaren en jaren zo blijft?”

“De eerste keer dat ik naar de Rohingya-vluchtelingen ging, wilde ik het liefst gillend wegrennen,” erkent hij. “Ik vond het heftig. Overal modder, bedelende mensen, gezinnetjes onder zeiltjes schuilend tegen de moesson. Toen heb ik mezelf streng toegesproken. Ik werkte al langer voor hulporganisaties en beweerde altijd dat de nood van kwetsbare mensen me dreef. Toch deed ik dat het liefst veilig in een kantoor. Nu ik de mensen voor het eerst recht in de ogen keek en letterlijk naast hen in de modder stond, kreeg de crisis een gezicht. Dus besloot ik te blijven, om met onze partners waterputten te slaan, latrines te bouwen en kinderen een eenvoudige vorm van onderwijs aan te bieden.”

Lees hier meer over de gezichten achter de Rohingya-crisis.