Eigenlijk bestaat Jannat niet, want bijna niemand trekt zich haar lot aan. Ze komt uit Myanmar. Ik ontmoet haar ergens in een overvol vluchtelingenkamp in buurland Bangladesh. Ze is een Rohingya en sloeg in 2017 met haar ouders – en een miljoen lotgenoten – op de vlucht voor bloeddorstige soldaten in Myanmar.

Sinds het begin van de Rohingya-vluchtelingencrisis wil ik deze verdreven minderheid portretteren. Ze zijn stateloos en ongezien. Juist daarom horen ze thuis in Museum of Humanity. Helaas kunnen de Rohingya niet veilig terug naar Myanmar, maar ze kunnen ook niet vooruit. Er lijkt geen oplossing mogelijk.

Als ze voor mijn lens verschijnt, zie ik het leed in haar ogen. Wat hebben die mooie kijkertjes allemaal aan zich voorbij zien trekken? En op welke manier tekent dat haar toekomst? Tegelijk zie ik in Jannat kracht en potentie. Na de reis wordt de foto van Jannat in 2020 het gezicht van Ik besta niet. Samen met EO Metterdaad en Tearfund voeren we campagne voor de Rohingya.

Lees hier meer over de gezichten achter de Rohingya-crisis.