Op 4 augustus 2020 is Beiroet wereldnieuws: een explosie veroorzaakt een ramp van ongekende omvang. Het is een wonder dat ik een halfjaar later mevrouw Makhroui in Beiroet ontmoet. Haar verhaal grijpt me bij de keel.

Begin november 2020 mag ik voor een reportage naar Beiroet. Daar stuit ik op verhalen van mensen die van de ene dag op de andere alles verloren. Mevrouw Makhroui vertelt me dat ze na de explosie haar oom dood in haar beschadigde huis vindt. Zelf heeft ze geluk gehad, maar ze raakt in shock en weet niet meer waar ze is als ze bijkomt. Dankzij hulporganisatie Dorcas krijgt ze een tijdelijke woning.

Sterke vrouw

Na afloop van mijn ontmoeting met haar vraag ik of ik haar mag portretteren voor Museum of Humanity. Zonder een spoortje twijfel stemt ze ermee in. Het is passen en meten in de woning, maar het lukt om mijn zwarte doek op te zetten. Via de geopende balkondeuren valt het warme licht op haar gezicht. Haar blik en de rimpels vertellen haar verhaal: wat ik zie is verdriet en pijn, maar ook waardigheid en een sterke vrouw. Nadat ik haar zorgvuldig in beeld heb gebracht, druk ik haar portret af op mijn mobiele printer. Als ik haar de foto overhandig, beloof ik dat ik haar verhaal zal vertellen.

Veerkracht

Na zeven dagen rondlopen in het beschadigde Beiroet, realiseer ik me eens te meer waarom ik dit doe. Verhalen als die van mevrouw Mahkroui moeten we blijven vertellen. Het zijn verhalen van gebroken mensen vol moed en veerkracht op soms heel duistere plekken. Dit moet de wereld weten…

Tekst: Ruben Timman