Muziek is Alexs lust en z’n leven. Zijn droom is om professioneel muzikant te worden, maar alles verandert als hij in 2008 botkanker krijgt.

Ruben ontmoet Alex in 2010 voor het eerst. Zonder bezwaar gaat hij met ontbloot bovenlijf voor het zwarte doek zitten. Het is een confronterend moment. Elf jaar later blikt hij erop terug. “Mijn oog valt direct op het bruine kapje. Ik droeg het uit bescherming en zeker ook uit onzekerheid. Inmiddels durf ik mezelf veel meer te laten zien zoals ik ben, al blijft het soms lastig. Bijvoorbeeld op een zomerse dag op het strand. Je kunt niet om de amputatie heen.”

Conservatorium
Die amputatie zet zijn leven op z’n kop als hij vijftien jaar is. “Ik werkte hard om auditie te doen voor het conservatorium. Dat was mijn grote droom en daar kwam abrupt een einde aan. Ik had botkanker. De arts stond vlak voor de amputatie met tranen in zijn ogen naast mijn bed, omdat hij door had hoeveel impact de ingreep op me zou hebben.”

China
Dromen blijft Alex doen, net als muziek maken. Zo koopt hij een elektronisch drumstel, leert met één arm drummen en begint op YouTube zijn live-act OneArmed. “Je wilt niet weten wat er daarna is gebeurd,” glimt hij. “Ik ben alsnog het conservatorium gaan doen als e-musician, maakte eigen muziek en mocht zelfs in China toeren. Inmiddels ben ik fulltime muziekproducer.”

Never give up
Alex’ motto heeft hij op z’n arm laten tatoeëren: Never give up. “Dat is een boodschap aan mezelf, maar ook aan anderen. Ga ervoor, ook als het tegenzit. Je kunt zoveel meer dan je kunt bedenken. Gitaar spelen lukt helaas niet meer, maar ik doe nu dingen die ik eerder niet voor mogelijk hield.”

Het portret uit 2010: