Jarenlang leeft Klaus grotendeels onder de grond. Als mijnwerker in het Duitse Ahlen leerde hij waardevolle lessen over mens-zijn. “In het donker kun je alleen steunen op je maten. Dan maakt je taal, huidskleur of geloof niet uit. Onder de grond zijn wij allemaal gelijk.”

Het leven van Klaus begint met een behoorlijke valse start. Een tekenbeet maakt hem zo ziek dat hij bijna niets meer weet van zijn vroege jeugd. “Ik lag veel in het ziekenhuis, verloor letterlijk mijn geheugen en heb lang moeten vechten voor een normaal leven. Studeren zat er daardoor helaas nooit in.”

Eervol
Toch vindt hij zijn plek in de samenleving, en wel als kompel onder de grond. “Ik had als taak om de veiligheid van de mijnwerkers te garanderen. Na een gasboring hield ik bijvoorbeeld het CO2-gehalte in de gaten. Een mooie en eervolle baan.”

Verbondenheid
Een baan die ruim twintig jaar geleden stopte met de sluiting van de mijn in Ahlen. “Maar de verbondenheid met mijn maten blijft ook boven de aarde bestaan. Als we elkaar tegenkomen, omarmen we elkaar. Ik ben er trots op dat ik bij deze verdwijnende gemeenschap hoor. Ik ben ook trots dat ik dit beroep heb mogen uitoefenen.”

Het portret van Klaus was in 2021 onderdeel van de buitenexpositie in Ahlen. In de stad schitterden zeventig portretten van inwoners en wereldbewoners. Bij de voormalige mijn brachten we een ode aan de kompels. Hun waardige foto’s op de vervallen mijnschachten deden oude tijden herleven. Kijk hier voor een foto-terugblik.